Ludwik II Jagiellończyk (urodzony w Budzie 1 lipca 1506 roku, zmarł w bitwie pod Mohaczem 29 sierpnia 1526 roku) herb
Syn Władysława II Jagiellończyka króla Czech i Węgier i Anny de Foix, córki Gastona II de Foix-Candale hrabia na Candale i Katarzynę de Foix, córki Gastona IV hrabiego Foix i Eleonory I Trastámara-d'Aragona, królowej-regentki Nawarry.
Król Czech i książę-elektor Świętego Cesarstwa Rzymskiego, margrabia Moraw jako Ludwik od 13 marca 1516 roku do 29 sierpnia 1526 roku, król Węgier i Chorwacji jako Ludwik II od 4 czerwca 1508 roku do 29 sierpnia 1526 roku.
Tytulara: z łaski Bożej król Węgier, Czech, Dalmacji, Chorwacji, Ramy, Serbii, Galicji, Lodomerii, Kumanii i Bułgarii oraz książę Śląska i Luksemburga, margrabia Moraw i Łużyc, etc.
W Pradze 13 stycznia 1522 roku poślubił Marię Habsburżankę (urodzona w Brukseli 17 września 1505 roku, zmarła w Cigales 18 października 1558 roku) namiestniczkę Niderlandów, regentkę Hiszpanii, córkę Filipa I Pięknego Habsburga arcyksięcia Austrii, księcia Brabantu, Limbourga, Luxembourga, hrabiego Artois, Burgundii i Charalois, Flandrii, Hainaut, Holland, Namur, Zélandii, landgraf Alzacji, księcia Gueldrii, króla Hiszpanii i Joanna I Trastámara-d'Aragona "Szalona, Obłąkana" królowej Kastylii, Leonu i Grenady, Aragonii, królowej Hiszpanii, córki Ferdynanda III Trastámara-d'Aragona, króla Aragonii i Izabeli I Trastámara, królowej Kastylii.
Ostatni władca tych państw z dynastii Jagiellonów.
W 1515 roku został adoptowany przez cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego Maksymiliana I Habsburga, a w 1522 roku ożenił się z jego wnuczką Marią Habsburżanką, wypełniając postanowienia zjazdu wiedeńskiego.
Był władcą nieudolnym, nie interesował się polityką, w jego imieniu rządzili walczący o władzę możni, zwłaszcza niemieccy.
Był drugim dzieckiem, a zarazem jedynym synem Władysława II Jagiellończyka, króla Czech i Węgier, i jego trzeciej żony Anny de Foix, córki Gastona II, hrabiego na Candale i Benauges. Imię otrzymał albo na część Ludwika IX Świętego, dalekiego przodka Anny, albo po Ludwiku Węgierskim, królu Węgier i Polski.
Ludwik był wcześniakiem, a jego matka zmarła cztery tygodnie po narodzinach syna na skutek gorączki połogowej. Władysław zaraz po przyjściu na świat Ludwika rozpoczął starania o zapewnienia mu następstwa. 4 czerwca 1508 roku w Székesfehérvár Ludwik został koronowany na króla Węgier, a 11 marca 1509 roku w Pradze na króla Czech.
Kształceniem Ludwika zajmowali się Jan Pethö z Geres i Stefan Istvánffy. Syn Władysława Jagiellończyka znał kilka języków - węgierski, czeski, niemiecki, łacinę, a biernie także włoski, francuski i polski.
Jeszcze przed narodzinami Ludwika, 20 marca 1506 roku w Wiener Neustadt Władysław zawarł układ z Habsburgami, który zakładał małżeństwo jeszcze nienarodzonego syna czeskiego i węgierskiego władcy z Marią, wnuczką cesarza Maksymiliana I Habsburga.
12 listopada 1507 roku w Budzie układ ten trochę zmodyfikowano - Ludwika miała poślubić Katarzyna, inna wnuczka Maksymiliana, a dopiero w razie jej śmierci - Maria; ustalenia te potwierdzono 20 maja 1515 roku w Pożoniu.
19 lipca 1515 roku na zjeździe wiedeńskim Ludwik został adoptowany przez cesarza Maksymiliana I; trzy dni później, 22 lipca, postanowiono podwójne małżeństwa jagiellońsko-habsburskie: Ludwik miał poślubić Marię, z kolei Anna, siostra Ludwika, miała zostać żoną jednego z braci Marii - Karola lub Ferdynanda.
13 marca 1516 roku zmarł Władysław II Jagiellończyk; Ludwik formalnie został królem Czech i Węgier. W kwietniu tego samego roku na sejmie węgierskim rozstrzygnięto o osobach regencji. Przedstawiciele partii dworskiej nie dopuścili do Rady Regencyjnej przedstawicieli polskiego króla Zygmunta I Starego, stryja i najbliższego męskiego krewnego Ludwika, a wojewodę siedmiogrodzkiego i przywódcę stronnictwa antyhabsburskiego - Jana Zápolyę zmusili do wycofania się do swoich dóbr. W takiej sytuacji opiekunami Ludwika zostali jego brat cioteczny Jerzy Hohenzollern, arcybiskup ostrzyhomski Tomasz Bakócz i Jan Bornemisza, burgrabia budziński.
W 1517 roku w Czechach powołano Radę Koronną, która uznała za opiekunów Ludwika cesarza Maksymiliana oraz Zygmunta Starego.
Zginął w bitwie z Turkami pod Mohaczem. Po jego śmierci władzę w Czechach i na Węgrzech, zgodnie z układem z 1515 roku, objął Ferdynand I Habsburg - brat Marii Habsburżanki i zarazem mąż Anny Jagiellonki, siostry Ludwika.
Żródła:
Ludwik II Jagiellończyk "w Wikipedii"
31-12-2021